ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ
Και πάλι φέτος ένα εκατομμύριο παιδιά χωρισμένων θα περάσουν το καλοκαίρι μακριά από τον πατέρα τους. Παρ’όλες τις προσπάθειες του ΣΥΓΑΠΑ, την υπόσχεση του Υπουργείου ότι θα αναθεωρηθεί το οικογενειακό δίκαιο, ότι θα γίνει ισότιμη η η επικοινωνία πατέρα μητέρας και παιδιών (συν-επιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία), τίποτα δεν έγινε. Ούτε οικογενειακά δικαστήρια, ούτε κοινωνικές υπηρεσίες, ούτε τίποτα. Μόνο υποσχέσεις.
Μετά τη περίοδο διακοπών, τα παιδιά προσαρμόζονται στο περιβάλλον του ενός γονέα και δεν επιθυμούν επιστροφή στον άλλο, ιδίως όταν υπάρχει μεγάλη αντιδικία με δικαστικούς αγώνες. Οι γονείς πιστεύουν ότι εάν δεν παραδώσουν το παιδί (παραβίαση δικαστικής απόφασης) θα εκδικηθούν τον άλλο γονέα δίχως να αντιληφθούν ότι δημιουργούν στο παιδί τρομερά ψυχολογικά προβλήματα. Σχεδόν όλα τα περιστατικά παρουσιάζουν τη μητέρα να μην επιτρέπει την επικοινωνία του παιδιού με τον πατέρα.
Η δικαστηριακή πρακτική να επιδίδει ‘επικοινωνία’ στον πατέρα με το σταγονόμετρο (εξομοιούμενη με ωράριο φυλακών), οδηγεί την διαμάχη σε ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Η δικαστική απόφαση είναι για τη μητέρα όπλο εναντίον του πατέρα και όχι υπέρ του παιδιού. Μάλιστα, έχει την εντύπωση ότι προστατεύει το παιδί (αλήθεια εναντίον ποιου?). Δημιουργεί συνειρμούς, αυθυποβάλλεται μάλιστα για να βρει και πταίγμα στον πατέρα, όπως καλά την έχει συμβουλεύσει ο δικηγόρος ο οποίος μάλιστα την διαβεβαιώνει ότι ποτέ δεν τιμωρήθηκε μητέρα και ότι προστατεύεται καλά από το Νόμο.
Έτσι συνεχίζεται η συκοφάντηση του πατέρα που έχει ξεκινήσει από τα δικόγραφα και μεταφέρονται στο παιδί όλα τα αρνητικά συναισθήματα κατά του πατέρα. Αυτό σε συνδυασμό με την εξουσία που παίρνει η μητέρα από το Νόμο, οδηγεί το παιδί στην αποξένωση από τον πατέρα. Κάθε προσπάθεια του παιδιού να αντισταθεί, καταστέλλεται αμέσως με την εμφάνιση αστυνομίας, φόβου της εξουσίας και σιγά – σιγά δημιουργείται και το σύνδρομο της Στοκχόλμης με το οποίο αναγκάζονται τα παιδιά να ενταχθούν στο περιβάλλον της μητέρας αποκλειστικά, να ενσωματωθούν για να επιζήσουν, ξεχνώντας τον πατέρα και έχοντας πικρία και πολλές φορές στενοχώρια ακόμα και μίσος διότι ο πατέρας δεν μπόρεσε να στηρίξει τις προσπάθειές του. Ο πατέρας δεν είναι δυνατός, του έχει αφαιρεθεί κάθε εξουσία, κάθε επαφή. Μετά από αγώνες δικαστικούς και άλλους που τον έχουν εξοντώσει οικονομικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, ψυχικά, πολλές φορές εγκαταλείπει και απομακρύνεται. Φυσικά το γεγονός αυτό το εκμεταλλεύεται η μητέρα για να δηλώσει ότι ο πατέρας εγκαταλείπει το παιδί (!).
Μετά από κάθε διακοπές, τα παιδιά των χωρισμένων είναι ακόμη περισσότερο αγχώδη, απροστάτευτα, αδύναμα ψυχικά διότι τους έχει αφαιρεθεί το κοινωνικό και δυναμικό πρότυπο του πατέρα.
Το καλοκαίρι του 2006 & 2007, ο ΣΥ.Γ.Α.Π.Α., προσπάθησε να καταργήσει αυτό το κατεστημένο ατιμωρησίας της μητέρας που δεν δίνει το παιδί στον πατέρα.
Μέλη του από τον Σταυρό Χαλκιδικής, Χανιά Κρήτης, Καβάλα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα και αλλού, κατάφεραν να πείσουν τις δικαστικές αρχές να εφαρμόζεται ο Νόμος δίχως διακρίσεις και κατά της μητέρας-θύτη που στερεί την επικοινωνία του πατέρα με το παιδί.
Πιστεύουμε ότι αυτό δεν είναι επιτυχία αλλά το αυτονόητο, δηλαδή αυτό που πρέπει να προβλέψει ο Νόμος, την από κοινού επιμέλεια και ελεύθερη – εναλλασσόμενη επικοινωνία. Η επικοινωνία είναι καθημερινή βιωματική σχέση των γονέων με τα παιδιά και το πρότυπό τους στηρίζεται (ή σπιλώνεται) καθημερινά με τις ενέργειες και την καθημερινότητα. Εξάλλου, ας μη ξεχνάμε ότι το πρότυπο του πατέρα, μόνο η μητέρα μπορεί να το πλάσει και εάν υπάρχει αντιδικία, τότε είναι σίγουρο ότι η μητέρα θα προδώσει – σπιλώσει και θα αμαυρώσει αυτό το πρότυπο. Πολλές γυναίκες που έχουν μάλιστα και ψυχολογικά προβλήματα θα εντείνουν ακόμη περισσότερο την διαφορά μη γνωρίζοντας τις συνέπειες στο ψυχικό, κοινωνικό και συναισθηματικό κόσμο των παιδιών.
Αλλά και πάλι, πρόσφατα, παρατηρούμε επιστροφή στο παρελθόν, αφού και νέοι δικαστές απογοητεύτηκαν και σιγά – σιγά αφαιρούν την επιμέλεια που έδωσαν σε πατεράδες και ξανα-ζωντανεύουν οι τραγωδίες αποχωρισμού πατέρα-παιδιού.
ΤΟ Δ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου