‘Γιατι δεν μιλάμε ποτέ για τους άνδρες?’

‘Γιατι δεν μιλάμε ποτέ για τους άνδρες?’
Άλλο άρθρο, στις 14/11/2007, εφημερίδα LE MONDE της Ελίζαμπετ Μπανταντέρ
‘Γιατι δεν μιλάμε ποτέ για τους άνδρες?’
Ερώτηση: ‘Πόσοι άνδρες πεθαίνουν κάθε χρόνο από κτυπήματα των γυναικών τους, στη Γαλλία? Και πόσες γυναίκες πεθαίνουν από κτυπήματα των ανδρών τους?’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘ Εχουμε στο σύνολο για το έτος 2006, σε αύξηση σχετικά με την έρευνα του 2004, 168 θανάτους από ανθρωποκτονία στην οικογένεια. Σ’αυτούς τους 168 θανάτους, υπάρχουν 137 γυναίκες και 31 άνδρες. Αυτό σημαίνει ότι μία γυναίκα πεθαίνει κάθε 2,5 ημέρες από κτυπήματα του άνδρα και, ένας πεθαίνει κάθε 11,5 ημέρες από κτυπήματα της γυναίκας του.
Ερώτηση: ‘ Οι άνδρες αρχίζουν τη βία?’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘ Είναι το επιχείρημα πάντα, για τη βία των γυναικών εναντίον του άνδρα: Είναι βίαιες για να αμυνθούν κατά της πρώτης ανδρικής βίας. Είμαι όμως πεπεισμένη ότι είναι μεν συχνά αλήθεια, αλλά από τις μαρτυρίες που έχουμε είναι μακρυά από την γενίκευση’
Ερώτηση: ‘Πιο είναι το προφίλ της γυναίκας που κτυπά τον σύζυγό της?’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Όπως δεν έχουμε καμία μελέτη επάνω στις βίαιες γυναίκες, δεν μπορούμε να απαντήσουμε σ’αυτή την ερώτηση, που όμως είναι βασική. Θα πρέπει σχεδόν να σπάσουμε τα ταμπού για να μπορέσουμε να αγγίξουμε ήρεμα και με κάθε αναγκαία αντικειμενικότητα αυτή την ερώτηση και δεν το κάναμε’.
Ερώτηση: ‘Εάν μιλάμε μόνο για τη σωματική βία, δεδομένου ότι στατιστικά οι άνδρες είναι πιο δυνατοί από τις γυναίκες, θα βρίσκουμε πάντα περισσότερη κακοποίηση στη γυναίκα. Αλλά γιατί ξεχνάμε την ιδιάζουσα βία που ασκούν οι γυναίκες όπως για παράδειγμα κάνοντας παιδιά κρυφά, ψευδείς πατρότητες, κτλ’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Δεν νομίζω ότι πρέπει να βάζουμε σε ίση μοίρα την σωματική με την ψυχολογική βία. Μάλιστα, από τις ελάχιστες έρευνες που κατέχουμε επάνω στη βία, κυρίως από το Κεμπέκ, το οποίο είναι καθαρά πιο προχωρημένο από τη Γαλλία στο θέμα αυτό, δείχνουν ότι την ψυχολογική βία ασκούν οι γυναίκες και τη σωματική οι άνδρες’.
Ερώτηση: ‘Σε πολλές περιπτώσεις, στο διαζύγιο, στις ΗΠΑ, οι γυναίκες δηλώνουν ψευδώς ότι κακοποιούνται για να κερδίσουν δικαστικές αποφάσεις προς όφελός τους’. Τι συμβαίνει στη Γαλλία?
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Στη Γαλλία, όπως και στο Κεμπέκ, γνωρίζουμε ότι για παράδειγμα, οι γυναίκες που είναι σε αρχή διαζυγίου κατηγορούν ψευδώς τον σύζυγο για παιδοφιλία ενάντια στα παιδιά τους για να αποκτήσουν την επιμέλειά τους. Εχουμε ένα ενδεικτικό αριθμό που είναι μερικός αλλά πολύ ανησυχητικός: 17% από αυτές τις μηνύσεις αποδείχθηκαν ψευδείς στα δικαστήρια. Να ένας τύπος βίας που δεν είναι φυσική βία αλλά ψυχολογική και, αποτελεί ντροπή και δεν έχει καταγγελθεί αρκετά κατά τη γνώμη μου’.
Ερώτηση: ‘Είχατε βίαιες αντιδράσεις από γυναίκες που θύμωσαν να σας βλέπουν να βάζετε αυτή τη συζήτηση’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Ναι, κυρίως προερχόμενες από φεμινιστικούς συλλόγους που ασχολούνται με γυναίκες θύματα ανδρικής βίας. Μου λένε ότι προσπάθησα να ‘πνίξω το ψάρι’ δηλαδή να αθωώνω τους άνδρες μιλώντας για τη γυναικεία βία, σαν να τους έφερνα πλάτη με πλάτη. Συμπέρασμα: Είμαι προδότρα του φεμινισμού.
Ερώτηση: ‘ Γιατί δεν μιλάμε για τα φεμινιστικά κινήματα που προβάλλουν το μίσος ενάντια στους άνδρες? Υπάρχουν συνεχώς αυξανόμενες κοινότητες-σύλλογοι φεμινιστικοί που οργανώνουν συζητήσεις απαγορευμένες στους άνδρες’.
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Από τη σκοπιά μου, μιλώ γ’αυτά τα μισητά κινήματα ενάντια στους άνδρες. Εγραψα ένα βιβλίο που ονομάζεται Λάθος Δρόμος και που προσπαθεί να ανατρέψει αυτές τις θέσεις αντί-ανδρών (μίσανδρες). Αλλά, τελικά, πιστεύω ότι η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας ξέρουν να κρίνουν σωστά. Πράγματι, είμαι σοκαρισμένη ότι κάθε 8 Μαρτίου, ημέρα της γυναίκας, όλα τα μέσα ενημέρωσης μεταφέρουν τα στατιστικά της βίας κατά των γυναικών, αφήνοντας να εννοηθεί στις νέες γενιές γυναικών ότι η θέση τους είναι αυτή του θύματος, πράγμα που υποδαυλίζει την δυσπιστία, το φόβο ακόμα και το μίσος ενάντια στους άνδρες’.
Ερώτηση: ‘Μήπως, μετά τη δημοσίευση του βιβλίου σας Λάθος Δρόμος όπου αφιερώσατε ένα κεφάλαιο σ’αυτό το θέμα, πιστεύετε ότι άλλαξαν τα πράγματα?’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘ Η απάντηση είναι όχι, δεν άλλαξαν πολύ. Αλλά ούτε και περίμενα να είμαστε πιο αντικειμενικοί και ενδιαφερόμασταν για την γυναικεία βία’.
Ερώτηση: ‘Συσχετίζετε τη γυναικεία βία στο ζευγάρι με την αύξηση της βίας των εφήβων: Μία αυτοδικία της γυναικείας βίας κάπως?’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘ Δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε τα πράγματα έτσι. Αντίθετα, η μαζική αύξηση της σωματικής βίας, κυρίως από την αρχή του 2000 είναι ένα γενικό φαινόμενο. Παρακολουθούμε μία αύξηση της βίας ενάντια στα παιδιά, ενάντια στους υπερήλικες, μεταξύ παιδιών και εφήβων. Και φυσικά κατά των γυανικών επίσης. Στις περιπτώσεις ακραία σκληρές για τους έφηβους, στις δύσκολες συνοικίες, οι νεαρές κοπέλες οδηγούνται να είναι περισσότερο βίαιες είναι το αποτέλεσμα των επιθέσεων εναντίον τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι ισχύει γενικά για τις γυναίκες, ότι δηλαδή όταν βρίσκονται σε κατάσταση δραστική γίνονται βίαιες’.
Ερώτηση: ‘Ζώντας στο Κεμπέκ, παρατήρησα τα αρνητικά αποτελέσματα ενός σκληρού φεμινισμού ενάντια στους άνδρες της δικής μου γενεάς (35-40 ετών). Ο άνδρας είναι πάντα ένοχος!!! Γιατί μερικές γυναίκες χρησιμοποιούν την ενοχοποίηση και την υποτίμηση των ανδρών για να πετύχουν ότι θέλουν από αυτούς?’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Γιατί πιστεύουν ότι δεν έχουν άλλο τρόπο για να πετύχουν κάτι. Συμπληρώνω ότι βρίσκονται στην αίσθηση του μίσους των ανδρών.
Ερώτηση: ‘Υπάρχει διαφορά μεταξύ της βίας των κανονικών ζευγαριών και των ομοφυλοφίλων ζευγαριών?
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Από όσα γνωρίζω, δεν υπάρχει. Οι ελάχιστες μελέτες που έχουμε το ίδιο ποσοστό βίας στους δύο τύπους ζευγαριών.
Ερώτηση: ‘Μιλήσατε για τις στατιστικές επάνω στους θανάτους. Υπάρχει άλλος τρόπος να ποιοτικοποιήσουμε το μέγεθος αυτού του κακού?’
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘ Ναι. Αλήθεια, έχουμε πολλά στοιχεία. Εκτός από τα ποσοστά απόπειρας ανθρωποκτονίας, υπάρχουν και ποσοστά για τραυματισμούς. Παραδείγματος χάριν, για το έτος 2005 υπήρξαν 8.869 μηνύσεις γυναικών κατά των συντρόφων τους. Και 1.457 μηνύσεις ανδρών κακοποιημένων κατά των συζύγων τους. Το 2006, υπάρχει μεγάλη αύξηση αυτής της διπλής βίας: 10.680 μηνύσεις γυναικών δηλαδή αύξηση κατά 20% και 1.724 μηνύσεις ανδρών δηλαδή αύξηση κατά 18%. Αλλά αυτό που πρέπει να προσθέσουμε είναι ότι αυτά αποτελούν μόνο στατιστικές μηνύσεων και όπως νομίζουμε μόνο το 10% ανδρών και γυναικών καταθέτουν μήνυση.
Ερώτηση: ‘Πρέπει να καθοδηγήσουμε τη βία των συζύγων έξω από το οικογενειακό περιβάλλον? Να παρακινήσουμε τις γυναίκες να κάνουν σπορ, να γίνουν αυτόνομες συναισθηματικά και οικονομικά?
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Πιστεύω ότι οι βίαιοι άνδρες και οι βίαιες γυναίκες είναι άρρωστοι που πρέπει να θεραπευθούν. Αλλά μου φαίνεται απαραίτητο να ενθαρρύνουμε ούτως ή άλλως τις γυναίκες να χαίρονται οικονομικής ανεξαρτησίας για να έχουν τον τρόπο να φύγουν, να εγκαταλείψουν την οικογενειακή στέγη και μαζί με τα παιδιά εάν είναι ανάγκη. Μου φαίνεται έξυπνο που οι γυναίκες μαθαίνουν να αμύνονται φυσικά διότι η βία δεν προέρχεται μόνο από τον σύζυγο και διότι όλες οι σημαντικές στατιστικές της σωματικής βίας κατά των γυναικών, εκτός της οικογενειακής στέγης που ανέρχονται στο 90%.
Ερώτηση: ‘Εκθέσατε το φαινόμενο της αύξησης της βίας ενάντια στους άνδρες. Για πιο λόγο αυτό το φαινόμενο παίρνει τόσο μεγάλες διαστάσεις?
Ερώτηση: ‘Η βία κατά των ανδρών αυξάνει ή απλώς δεν ομιλούμε γ’αυτό?
Ελίζαμπετ Μπανταντέρ: ‘Είναι φανερό κανείς δεν μιλάει. Εγώ είμαι αυτή που ήθελα να μιλήσω σήμερα. Πιστεύω ότι εάν ενθαρρύνουμε τους άνδρες να καταθέτουν μηνύσεις και εάν λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη την κατάστασή τους, θα έχουμε εκπλήξεις. Δεν θέλω να πω ότι είναι πλειοψηφικά θύματα αλλά είμαι σίγουρη ότι ο αριθμός της βίας ενάντια στους άνδρες θα είναι εντυπωσιακός.