Οι επιστημονικές απόψεις για τη μεταλλουργία χρυσού – Έλλειμμα μεταλλειολόγων (?)
«Σε τούτη την ηλιόλουστη γωνιά του μαλακού υπογάστριου της Ευρώπης, το να ασχολείται κανείς με τα προβλήματα και τις προοπτικές της Ελληνικής μεταλλουργικής βιομηχανίας μοιάζει μάλλον με κακό αστείο. Ποιος δίνει δεκάρα τσακιστή για το αν η βιομηχανία θα τροφοδοτηθεί με ελληνικές πρώτες ύλες, αν θα παράγουμε έστω ακατέργαστα μεταλλεύματα, ή αν και σε ποιο βαθμό θα τα επεξεργαστούμε μεταλλουργικά, πολλώ δε μάλλον αν ποτέ θα μετατρέψουμε τα μέταλλα που θα παράγουμε σε αυτοκίνητα ή ποδήλατα. Η κουλτούρα μας φτάνει μέχρι το τοπ τεν πωλήσεων μικρομεσαίων suv στην αγορά μας με την αθέατη διαφορά ότι η ελληνική αγορά εισάγει τ’ αυτοκίνητα, ενώ οι άλλες τα κατασκευάζουν.
Κανείς, εκτός ίσως από λίγους αναγνώστες του oryktosploutos που, σε πείσμα των καιρών, εξακολουθούν να έχουν απορίες για τις ορυκτές πρώτες ύλες και τα μέταλλα. Όμως καλό είναι να ξέρουμε τι κάνουν οι χώρες εκείνες που, σε λίγο, θα «κατακτήσουν» με όπλo το χρήμα τη δική μας χώρα. Καλό είναι επίσης να γνωρίζουμε τι έκαναν και κάνουν χώρες σαν τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Πολωνία και τη Ρωσία.» (οι οποίες φιγουράρουν στην παγκόσμια εικόνα εργοστασίων ακαριαίας τήξης, βλ. εικόνα).
Eco-efficient Solutions in the Finnish Metallurgical Industry
Αυτά (με λίγη παράφραση από το συντάκτη του παρόντος) έγραφε πριν από 18 συναπτά έτη ένας δημοσιογράφος που πολύ θα ήθελε να γίνει μηχανικός. Γίναμε εμείς στη θέση του, ας δούμε όμως, ΕΜΕΙΣ τι κάναμε, σταθήκαμε αντάξιοι στην κληρονομιά των γονιών και καθηγητών μας αλλά και στα όνειρα των παιδιών μας;
Πρώτο και ιδιαίτερα δημοφιλές παράδειγμα «τι ΔΕΝ κάναμε», αφού περιβάλλεται και από τη μαγεία του περίφημου «πυρετού του χρυσού», δεν είναι άλλο από το ζήτημα της μεταλλουργίας χρυσού. Θα αρχίσω από το τέλος για να μη γίνει κουραστικό το post. Έχουμε προικισθεί από το Θεό με ένα παγκόσμιου επιπέδου κοίτασμα χρυσού, εκείνο της Ολυμπιάδας, το ξέρουν και οι πέτρες, δεν το αμφισβητεί κανείς. Για να γίνει πιο κινηματογραφικό το θέμα, η επιλογή τοποθεσίας είναι ασύλληπτη! Είναι η πατρίδα του Αριστοτέλη, η βόρεια Χαλκιδική. Ο μηχανικός εδώ έχει να παιδευτεί με πολλά διεπιστημονικά αντικείμενα για να αντιμετωπίσει συνολικά το πρόβλημα. Βέβαια, καθοριστικά και αποφασιστικά αρμόδια ειδικότητα παραμένει, με τη συμβολή στα επί μέρους όλων των άλλων, εκείνη του μεταλλειολόγου.
Δοκίμασαν λοιπόν τις δυνάμεις τους πολλοί «χρυσοθήρες μεταλλειολόγοι» τις τελευταίες δεκαετίες. Έπεσαν όμως όλοι πάνω στον ίδιο τοίχο: στην ευθυνοφοβία και στην αδιαφορία, που περιγράφει ο κ. δημοσιογράφος πιο πάνω. Σήμερα όμως έχουμε μια νέα πρόταση για το χρυσό. Και απέναντί της δεν έχουμε (θέλουμε να πιστεύουμε) την παλιά αδιαφορία.
Επί της πρότασης αυτής, σας παραθέτω όλες τις διατυπωμένες γραπτά απόψεις:
Κανείς, εκτός ίσως από λίγους αναγνώστες του oryktosploutos που, σε πείσμα των καιρών, εξακολουθούν να έχουν απορίες για τις ορυκτές πρώτες ύλες και τα μέταλλα. Όμως καλό είναι να ξέρουμε τι κάνουν οι χώρες εκείνες που, σε λίγο, θα «κατακτήσουν» με όπλo το χρήμα τη δική μας χώρα. Καλό είναι επίσης να γνωρίζουμε τι έκαναν και κάνουν χώρες σαν τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Πολωνία και τη Ρωσία.» (οι οποίες φιγουράρουν στην παγκόσμια εικόνα εργοστασίων ακαριαίας τήξης, βλ. εικόνα).
Eco-efficient Solutions in the Finnish Metallurgical Industry
Αυτά (με λίγη παράφραση από το συντάκτη του παρόντος) έγραφε πριν από 18 συναπτά έτη ένας δημοσιογράφος που πολύ θα ήθελε να γίνει μηχανικός. Γίναμε εμείς στη θέση του, ας δούμε όμως, ΕΜΕΙΣ τι κάναμε, σταθήκαμε αντάξιοι στην κληρονομιά των γονιών και καθηγητών μας αλλά και στα όνειρα των παιδιών μας;
Πρώτο και ιδιαίτερα δημοφιλές παράδειγμα «τι ΔΕΝ κάναμε», αφού περιβάλλεται και από τη μαγεία του περίφημου «πυρετού του χρυσού», δεν είναι άλλο από το ζήτημα της μεταλλουργίας χρυσού. Θα αρχίσω από το τέλος για να μη γίνει κουραστικό το post. Έχουμε προικισθεί από το Θεό με ένα παγκόσμιου επιπέδου κοίτασμα χρυσού, εκείνο της Ολυμπιάδας, το ξέρουν και οι πέτρες, δεν το αμφισβητεί κανείς. Για να γίνει πιο κινηματογραφικό το θέμα, η επιλογή τοποθεσίας είναι ασύλληπτη! Είναι η πατρίδα του Αριστοτέλη, η βόρεια Χαλκιδική. Ο μηχανικός εδώ έχει να παιδευτεί με πολλά διεπιστημονικά αντικείμενα για να αντιμετωπίσει συνολικά το πρόβλημα. Βέβαια, καθοριστικά και αποφασιστικά αρμόδια ειδικότητα παραμένει, με τη συμβολή στα επί μέρους όλων των άλλων, εκείνη του μεταλλειολόγου.
Δοκίμασαν λοιπόν τις δυνάμεις τους πολλοί «χρυσοθήρες μεταλλειολόγοι» τις τελευταίες δεκαετίες. Έπεσαν όμως όλοι πάνω στον ίδιο τοίχο: στην ευθυνοφοβία και στην αδιαφορία, που περιγράφει ο κ. δημοσιογράφος πιο πάνω. Σήμερα όμως έχουμε μια νέα πρόταση για το χρυσό. Και απέναντί της δεν έχουμε (θέλουμε να πιστεύουμε) την παλιά αδιαφορία.
Επί της πρότασης αυτής, σας παραθέτω όλες τις διατυπωμένες γραπτά απόψεις:Eco-efficient Solutions in the Finnish Metallurgical Industry
Πρώτο και ιδιαίτερα δημοφιλές παράδειγμα «τι ΔΕΝ κάναμε», αφού περιβάλλεται και από τη μαγεία του περίφημου «πυρετού του χρυσού», δεν είναι άλλο από το ζήτημα της μεταλλουργίας χρυσού. Θα αρχίσω από το τέλος για να μη γίνει κουραστικό το post. Έχουμε προικισθεί από το Θεό με ένα παγκόσμιου επιπέδου κοίτασμα χρυσού, εκείνο της Ολυμπιάδας, το ξέρουν και οι πέτρες, δεν το αμφισβητεί κανείς. Για να γίνει πιο κινηματογραφικό το θέμα, η επιλογή τοποθεσίας είναι ασύλληπτη! Είναι η πατρίδα του Αριστοτέλη, η βόρεια Χαλκιδική. Ο μηχανικός εδώ έχει να παιδευτεί με πολλά διεπιστημονικά αντικείμενα για να αντιμετωπίσει συνολικά το πρόβλημα. Βέβαια, καθοριστικά και αποφασιστικά αρμόδια ειδικότητα παραμένει, με τη συμβολή στα επί μέρους όλων των άλλων, εκείνη του μεταλλειολόγου.
Δοκίμασαν λοιπόν τις δυνάμεις τους πολλοί «χρυσοθήρες μεταλλειολόγοι» τις τελευταίες δεκαετίες. Έπεσαν όμως όλοι πάνω στον ίδιο τοίχο: στην ευθυνοφοβία και στην αδιαφορία, που περιγράφει ο κ. δημοσιογράφος πιο πάνω. Σήμερα όμως έχουμε μια νέα πρόταση για το χρυσό. Και απέναντί της δεν έχουμε (θέλουμε να πιστεύουμε) την παλιά αδιαφορία.
http://www.oryktosploutos.net/2011/05/blog-post_31.html
Niki Ashton: Υπέρμαχος των χρυσωρυχείων στον Καναδά,πολέμιος των χρυσωρυχείων στην Ελλάδα
Πριν μερικές μέρες ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης βράβευσε την Ελληνοκαναδή βουλευτή του Καναδά Niki Ashton με καταγωγή από την περιοχή μας για τον αγώνα της κατά της επένδυσης των χρυσωρυχείων στο Πέραμα του Έβρου.Η ίδια όμως όταν πριν δυο χρόνια υπήρχε ο κίνδυνος να κλείσει ένα ορυχείο στην περιοχή
του Καναδά όπου εκλέγεται,με κίνδυνο να χαθούν θέσεις εργασίας πρωτοστάτησε στον αγώνα υπέρ του αντίστοιχου ορυχείου και με σύνθημα
του Καναδά όπου εκλέγεται,με κίνδυνο να χαθούν θέσεις εργασίας πρωτοστάτησε στον αγώνα υπέρ του αντίστοιχου ορυχείου και με σύνθημα
Αυτοί είναι οι δικοί μας φυσικοί πόροι
Αυτή είναι η κοινότητά μας
Αυτή είναι η πόλη μας
Αυτός είναι ο δικός μας Καναδάς
Θα αντισταθούμε έκανε αγώνα υπέρ της επένδυσης εκεί στον Καναδά και της διάσωσης των θέσεων εργασίας εκεί.Προφανώς η κυρία Ashton θεωρεί ότι μόνο ο Καναδάς δικαιούται να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς του πόρους και να έχει δουλειές για τους πολίτες του ενώ για την περιοχή μας αδιαφορεί και ανέξοδα και υποκριτικά πρωτοστατεί-μόνο στην Ελλάδα-στον αγώνα κατά της επένδυσης.
Αυτή είναι η κοινότητά μας
Αυτή είναι η πόλη μας
Αυτός είναι ο δικός μας Καναδάς
Θα αντισταθούμε έκανε αγώνα υπέρ της επένδυσης εκεί στον Καναδά και της διάσωσης των θέσεων εργασίας εκεί.Προφανώς η κυρία Ashton θεωρεί ότι μόνο ο Καναδάς δικαιούται να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς του πόρους και να έχει δουλειές για τους πολίτες του ενώ για την περιοχή μας αδιαφορεί και ανέξοδα και υποκριτικά πρωτοστατεί-μόνο στην Ελλάδα-στον αγώνα κατά της επένδυσης.
Διαβάστε το απομαγνητοφωνημένο κείμενο από το βίντεο που ανέβασε η ίδια στο YOUTUBE υποστηρίζοντας την επένδυση του ορυχείου στον Καναδά.
Περιγραφή του Βίντεο στο YouTube
Αυτή είναι η ιστορία μας. Ακούστε την ιστορία μας για το πώς η εξαγορά ενός στρατηγικού πόρου για την εταιρική ευημερία από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει οδηγήσει την κοινότητά μας σε απώλειες θέσεων εργασίας. Ελάτε μαζί μας στην εκστρατεία μας για τις κοινωνίες μας, τους πόρους μας, τον Καναδά μας. Ελάτε μαζί μας ζητώντας από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να υπερασπιστεί τους Καναδούς και τις θέσεις εργασίας. Μαζί, θα αντεπιτεθούμε.Γραπτό Κείμενο
Το 1950 η εταιρεία INCO δημιούργησε ένα μεταλλείο με μύλο, χυτήριο και μονάδα εξευγενισμού στο Thompson της Manitoba. Ήταν η πρώτη καθετοποιημένη μονάδα παραγωγής νικελίου στον κόσμο. Το 2007 η εταιρεία Vale αγόρασε την INCO, η ομοσπονδιακή συντηρητική κυβέρνηση του Καναδά ενέκρινε την εξαγορά βασισμένη στην δέσμευση της αγοράστριας εταιρείας να αναπτυχθεί και να παράσχει περισσότερες θέσεις εργασίας. Το Νοέμβριο του 2010 παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις για νέες επενδύσεις για χυτήριο και μονάδα εξευγενισμού, η Vale ανακοίνωσε το κλείσιμο της. Αυτό έγινε έξι εβδομάδες αφού η Vale έλαβε ένα δισεκατομμύριο από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Η ανακοίνωση αυτή σημαίνει την απώλεια περισσότερων από εξακοσίων θέσεων εργασίας έχοντας μία καταστροφική επίδραση στην κοινωνία, στην περιφέρεια και στην επαρχία. Αυτή είναι η ιστορία μας.
Απομαγνητοφώνηση Νίκη Άστον στην βουλή των κοινοτήτων 17 Νοεμβρίου 2010
Το Thompson και οι κοινότητες σαν αυτό είναι η καρδιά και η ψυχή της χώρας μας. Τρία χρόνια πριν η σημερινή κυβέρνηση άφησε την εταιρεία Vale να εξαγοράσει την INCO, υποστηρίζοντας ότι αυτό ήταν προς το συμφέρον του Καναδά. Σήμερα η Vale, ξερίζωσε την καρδιά του Thompson
Συνεντεύξεις
Το όνομά μου είναι Τάσα Φέργκιουσον, (το μεταλλείο) είναι κομμάτι της κοινωνίας μας και (η διατήρησή του) έχει να κάνει με την διατήρηση όλων αυτών για τα οποία δουλέψαμε τόσο σκληρά. Δίνουμε αγώνα για την κοινωνία μας, την χώρα μας και για όλα αυτά που δουλέψαμε τόσο σκληρά για να αποκτήσουμε.
Το όνομά μου είναι Μίρο, ζω στο Thompson εδώ και τριάντα χρόνια έχω οικογένεια εδώ, εδώ ζουν οι γονείς και οι παππούδες μου
Γεια σας το όνομά μου είναι Έρικ δεν έχω οικογένεια εδώ αλλά είμαι τέταρτης γενιάς εργάτης μεταλλείου, ο Πατέρας μου ολοκλήρωσε την καριέρα του εδώ, ήρθα από την Σιβηρία και δουλεύω εδώ ήδη για τρία χρόνια και μου αρέσει πολύ.
Το όνομά μου είναι Νταν και η κατάστασή μου είναι διαδεδομένη, προσπαθούμε να δουλέψουμε σαν οικογένεια και ελπίζω να δουλέψουμε σύντομα.
Περιγραφή
Γιατί θα έπρεπε η Vale να κλείσει το χυτήριο και την μονάδα εξευγενισμού;
Δίνει δουλειά σε περισσότερους από πεντακόσιους εργαζομένους δηλαδή τουλάχιστον πεντακόσιοι άνθρωποι θα αναγκαστούν να φύγουν.
Πεντακόσιοι άνθρωποι που ζουν στην κοινότητά μας, πεντακόσια παραπάνω άδεια σπίτια.
Συνεντεύξεις
Αυτό πρόκειται να επηρεάσει τρεις φορές περισσότερους ανθρώπους από αυτούς που νομίζουν. Για κάθε θέση εργασίας που χάνεται χάνονται επιπλέον 3-4 θέσεις εργασίας στην κοινότητά μας.
Από το 1950 το Thompson είχε πάντα καθετοποιημένη μεταλλεία και εγώ ένιωθα ότι πάντα θα υπήρχε στο Thompson καθετοποιημένη μεταλλεία.
Για μένα το χυτήριο και η μονάδα εξευγενισμού, είναι στην καρδιά μου, καθώς δούλευα στο χυτήριο όπου μόνο δύο γυναίκες δουλεύαμε εκεί και όλες οι γυναίκες δουλεύαμε στο χυτήριο ή στην μονάδα εξευγενισμού και οι πιθανότητές να δουλέψουμε στα υπόγεια είναι μηδενικές.
Περιγραφή
Είδα την εγκατάλειψη και την επίδραση που έχει η απώλεια θέσεων εργασίας σε περιοχές και κοινότητες και στην οικονομία.
Νίκη Άστον (έχοντας στο φόντο ένα άγαλμα εργάτη μεταλλείου)
Αυτός (ο αγώνας) δεν έχει να κάνει μόνο με την πόλη μας αλλά με κάθε πόλη σε αυτή την χώρα, έχει να κάνει με εμάς και τον έλεγχο που έχουμε εμείς στις πρώτες ύλες μας, να έχουμε έλεγχο στο να βγάζουμε τα προς το ζην και να έχουμε έλεγχο της κοινότητάς μας. Έχει να κάνει επιπλέον με το μέλλον μας, έχει να κάνει με το να έχουμε λόγο οι νέοι και οι άνθρωποι όλων των ηλικιών στο πως θέλουμε να αναπτυχθούμε. Και να έχουμε λόγο στο πως προχωράμε μπροστά σαν χώρα σαν Καναδάς.
Συνεντεύξεις
Αυτή η δουλεία (η μεταλλεία) είναι στην καρδιά της κοινωνίας μας
Αυτοί είναι οι δικοί μας φυσικοί πόροι
Αυτή είναι η κοινότητά μας
Αυτή είναι η πόλη μας
Αυτός είναι ο δικός μας Καναδάς
Θα αντισταθούμε
http://farofylakes.blogspot.gr/2013/09/niki-ashton.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου