ΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΛΟΥ: ΤΣΟΠΑΝΗ Κ.. 'Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ'

Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ

ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΕΙ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ κυρίας ΤΖΑΜΑΛΟΥΚΑ Γ.
Τσοπάνη Κλεοπάτρα, Τσιλιμπάρη Αλεξάνδρα, Σαμπάνη Ελένη

ΣΚΟΠΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

Μελέτη του φαινόμενου της συντροφικής βίας και ειδικότερα εκείνης των γυναικών ενάντια στους άνδρες συντρόφους τους.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνήσει το βαθμό επιθετικότητας της γυναίκας προς τον σύντροφό της στα πλαίσια της συμβίωσης, το είδος της κακοποίησης (σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική) που ασκεί μια γυναίκα προς τον σύντροφό της, την έκφραση επιθετικότητας σε συνδυασμό με τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες .

ΣΤΟΧΟΙ ΕΡΕΥΝΑΣ
Να εκτιμήσει το μέγεθος του προβλήματος της βίαιης συμπεριφοράς σε επίπεδο σωματικό, σεξουαλικό, συναισθηματικό από την γυναίκα προς τον άνδρα.
Να κάνει συγκρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα ως προς τις διαφορετικές μορφές του φαινόμενου της συντροφικής βίας.
Να μελετήσει την συχνότητα των βίαιων επιθέσεων μέσα στην συντροφική σχέση και ειδικότερα της γυναίκας προς τον άνδρα.
Να διερευνήσει το ρόλο της αυτοεκτίμησης στην άσκηση και στην υποδοχή των διαφορετικών μορφών συντροφικής βίας στα πλαίσια της συμβίωσης.
Να διερευνήσει τον ρόλο των δημογραφικών και κοινωνικοοικονομικών χαρακτηριστικών στην άσκηση μορφών βίας στα πλαίσια της συμβίωσης.
Να διερευνήσει το ρόλο των παιδικών εμπειριών ενδοοικογενειακής βίας στην άσκηση και στην υποδοχή της συντροφικής βίας κατά την ενήλικη ζωή.
Να μελετήσει τον βαθμό συσχέτισης του τρόπου ζωής (τρόποι διασκέδασης, συμμετοχή σε σπορ, συχνότητα εκκλησιασμού, συνήθειες όπως κάπνισμα, αλκοόλ ή άλλες ουσίες) με την άσκηση συντροφικής βίας.

ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
Η ΕΠΙΘΕΣΗ - η πράξη κατά την οποία ένα άτομο ασκεί τη δύναμή του σε ένα άλλο άμεσα ή έμμεσα.
Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ - η πρόθεση ενός ατόμου να προκαλέσει σωματική ή ψυχική βλάβη σε ένα άλλο.
Η ΒΙΑ - το μέσο με το οποίο εκδηλώνεται η επιθετικότητα.
σωματική (σωματικά τραύματα κ.λ.π.)
Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ συναισθηματική (ταπείνωση, απομόνωση, κ.λ.π.)
σεξουαλική (σεξουαλικός εξαναγκασμός κ.λ.π.)
Η ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ - κακοποίηση συντρόφων, παιδιών, ηλικιωμένων.
Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΗ ΒΙΑ - κακοποίηση από έναν νυν ή πρώην σύντροφο.

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ο πιο συχνός λόγος για επίθεση πηγάζει μέσα από συνθήκες αντιπαράθεσης σε συνδυασμό με χρήση αλκοόλ .
Η χρήση αλκοόλ και άλλων ναρκωτικών ουσιών συνδυάζεται με την άσκηση και την υποδοχή σωματικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής βίας .
Γυναίκες που τελούν σε μεγαλύτερη συχνότητα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναφέρουν μια από τις τρεις μορφές ενδοοικογενειακής βίας.
Γυναίκες που τελούν σε μεγαλύτερη συχνότητα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν μια από τις τρεις μορφές ενδοοικογενειακής βίας.
Άτομα που εμφανίζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
Κοινωνικό-δημογραφικά χαρακτηριστικά όπως η νεαρή ηλικία , το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και η κακή οικονομική κατάσταση συνδέονται με αυξημένη υποδοχή και άσκηση σεξουαλικής και συναισθηματικής βίας.
Τα παιδικά βιώματα ενδοοικογενειακής βίας στην οικογένεια προέλευσης συνδέονται με αυξημένη υποδοχή και άσκηση σωματικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής βίας .

ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑ
Υλοποιήθηκε στην Ελλάδα (Νομός Αττικής)
Δείγμα 200 γυναικών ηλικίας 18-65 ετών
Οι ερωτώμενες έπρεπε να είναι παντρεμένες ή να συζούν με τον σύντροφο τους για διάστημα τουλάχιστον ενός έτους .

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ: ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ αποτελούμενο από πέντε μέρη:
Α) Κοινωνικό-δημογραφικές και κοινωνικό-οικονομικές μεταβλητές
Β) Εκτίμηση του Τρόπου Ζωής (σε κλίμακα τύπου Likert)
Γ) Συντροφική βία (σε κλίμακα τύπου Likert)
Δ) Η διερεύνηση των Εμπειριών Ενδο-οικογενειακής Βίας στην οικογένεια προέλευσης (σε κλίμακα τύπου Likert)
Ε) H μέτρηση της αυτοεκτίμησης (κλίμακας του Ronsenberg 1965)

ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ
Σύμφωνα με δείγμα 450 γυναικών (Νational Family Violence Survey 1985), οι γυναίκες πραγματοποιούν κατά μέσο όρο 6% ασήμαντων και 5% σοβαρών επιθέσεων το χρόνο (Straus,1997).
Στην παρούσα μελέτη σύμφωνα με τα ευρήματα που προέκυψαν (πίνακας 2) μόνο το 2,5 % δηλώνει ότι ασκεί πράξεις σωματικής βίας (γρατζούνισμα, χαστούκισμα) συχνά ή πολύ συχνά. Ένα μικρό ποσοστό της τάξεως του 0,5% δηλώνει ότι ασκεί συχνά ή αρκετά συχνά στο σύντροφο τους ακραίες πράξεις σωματικής βίας όπως γρονθοκόπημα , κάψιμο , κόψιμο.
Υπάρχει σημαντική θετική σχέση μεταξύ της άσκησης Σωματικής Βίας και του παράγοντα Sport Interests .( Β = 0,038 και p = 0,015). Επομένως γυναίκες που υιοθετούν έναν αθλητικό τρόπο ζωής έχουν αυξημένες πιθανότητες να αναφέρουν ότι ασκούν στον σύντροφο τους κάποιου είδους μορφή σωματικής Βίας.
Υπάρχει αρκετά σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ των παιδικών εμπειριών οικογενειακής Βίας και της άσκησης σωματικής Βίας σε επίπεδο σημαντικότητας 10%. (Β = 0.166 και p = 0,055). Επομένως γυναίκες που βιώσαν ενδοοικογενειακή βία κατά τα παιδικά χρόνια είναι περισσότερο πιθανό να αναφέρουν ότι ασκούν σωματική βία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Η ΕΠΙΘΕΣΗ
Η πράξη κατά την οποία ένα άτομο ασκεί τη δύναμή του πάνω σε ένα άλλο άμεσα ή έμμεσα.
Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
Η πρόθεση ενός ατόμου να προκαλέσει σωματική ή ψυχική οδύνη σε ένα άλλο.
Η ΒΙΑ
Το μέσο με το οποίο εκδηλώνεται η επιθετικότητα.

Θεωρίες για την επιθετική συμπεριφορά
Οι Ψυχολογικές θεωρίες

Συμπεριφερολογική διαδικασία του μηχανισμού «ερέθισμα-αντίδραση»
Ψυχαναλυτική Θεωρία της μάθησης

Αλληλεπίδραση
η συμπεριφορά πηγάζει βασικά από το χώρο του ασυνείδητου ανθρώπου-περιβάλλοντος

Οι Βιολογικές θεωρίες μελέτες για κληρονομικότητα επιθετικών χαρακτηριστικών

Οι Κοινωνιολογικές θεωρίες

εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς σε κοινωνικές ομάδες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
ΕΝΔΟ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ
- ΕΙΔΗ:
- ΦΥΣΙΚΗ ΒΙΑ
- ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ /ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
- ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ
- ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ:
- ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
- ΣΕΞΙΣΜΟΣ
- ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
- ΑΙΤΙΕΣ
- ΜΟΝΟΓΟΝΕΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ
- ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
- ΖΗΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ
- ΧΡΗΜΑΤΑ
- ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ
- ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
- ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΒΙΑ
- ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ

Πίνακας ενδο-οικογενειακής βίας

Γυναίκες δράστες Γυναίκες θύματα
Άνδρες θύματα Άνδρες δράστες
Αμοιβαίες
Επιθέσεις

Ερευνητικά δεδομένα του Αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης
«Έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε εθνικό επίπεδο σχετικά με θύματα εγκλήματος» (NCVS).
- 1973-1975 μέσος όρος: το 94% των θυμάτων ήταν γυναίκες και το 6% ήταν άνδρες. (Gaquin, 1978)
- 1987-1991 μέσος όρος :το 91% των αναφερόμενων θυμάτων ήταν γυναίκες και το 9% των αναφερόμενων θυμάτων ήταν άνδρες (Bureau of Justice Statistics, NCJ-154348).
- 1992-1993 μέσος όρος: το 87% των αναφερόμενων θυμάτων ήταν γυναίκες και το 13% ήταν άνδρες.
- 1996 :το 85% των αναφερόμενων θυμάτων ήταν γυναίκες και το 15% ήταν άνδρες.
Παραπάνω από 960.000 περιστατικά βίας εναντίον τωρινών ή προηγούμενων συντρόφων λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο, και περίπου το 855 αυτό των θυμάτων είναι γυναίκες. Τα υπόλοιπα θύματα είναι άνδρες (15%). (Bureau of Justice Statistics Factbook, 1998).
Μια ομάδα ερευνητών επανεξέτασε 72 μελέτες που μετράνε την επιθετική συμπεριφορά σε άντρες και σε γυναίκες. Ανακάλυψαν ότι τα 2/3 των ερευνών «δεν έδειξαν την αναμενόμενη ανδρική υψηλή επιθετικότητα σε σχέση με εκείνη των γυναικών» (Frodi et al., 1977[1], p. 634.).
Επίσης βρήκαν ότι όταν οι γυναίκες ενεργούν επιθετικά είναι «δικαιολογημένες». Υπάρχει μια λεπτή διαφορά στα περιστατικά της επιθετικής συμπεριφοράς ανάμεσα στα δύο φύλα (Frodi et al., 1977, p. 647).

ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΙΣΘΗΜΑ ΘΥΜΟΥ
Στις γυναίκες Είναι πιο πιθανόν να συγχωρέσουμε την επιθετική συμπεριφορά μιας γυναίκας διότι προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τον θυμό πίσω από την επιθετικότητα Είναι πιο πιθανόν να δεχτούμε ως δικαιολογημένους τους λόγους για τους οποίους μια γυναίκα θύμωσε
Στους άνδρες Είναι πιο πιθανόν να μην συγχωρέσουμε την επιθετική συμπεριφορά ενός άνδρα , διότι παραβλέπουμε τον θυμό πίσω από την επιθετικότητα. Είναι πιο πιθανόν να μην δεχτούμε τους λόγους για τους οποίους ένας άνδρας θύμωσε

1 ]Frodi, A., Macauley, J. and Thome, P.R. (1977) Are women always less aggressive than men? A review of the experimental literature. Psychological Bulletin, 84, 634-660.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΗ ΒΙΑ
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει την συντροφική βία (Ιntimate Partner Violence) ως οποιαδήποτε συμπεριφορά στα πλαίσια μιας στενής σχέσης η οποία προκαλεί σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βλάβη σε αυτούς που διατηρούν τη σχέση (Krug et al, 2002) . Η συντριπτική πλειονότητα των θυμάτων ενδο-οικογενειακής βίας, όπως δείχνουν διάφορες έρευνες είναι γυναίκες και παιδιά, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άντρες που κακοποιούνται.
Η McLeod (1984) ανακάλυψε ότι οι κακοποιημένοι άνδρες αποτυγχάνουν να αναφέρουν περιπτώσεις στην αστυνομία σε μεγαλύτερη αναλογία απ’ ότι οι γυναίκες- Ενώ το 54 % κακοποιημένων γυναικών ισχυρίζονται ότι έχουν δηλώσει στην αστυνομία επιθετικό συμβάν, μόνο το 45% από άνδρες θύματα ισχυρίζονται ότι έχουν κάνει κάτι τέτοιο.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ – τραυματισμοί, χρόνια προβλήματα υγείας, σωματικές κακώσεις κ.λ.π. (Coker et al, 2000 )
ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ – κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη εμπιστοσύνης, αυτοκτονικές τάσεις κ.λ.π. (Coker et al, 2000 )
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΥΓΕΙΑ- αιμοραγία, τραυματισμός στα γεννητικά όργανα, μολύνσεις κ.λ.π. (Coker et al, 2000 )
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ (Plichta 2004 )
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ (Jewkes et al , 2002)

ΕΠΙΘΕΣΗ Ή ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ
Το 90% των γυναικών που ανέφεραν ότι ήταν δράστες δεν επιτέθηκαν στους συντρόφους τους για λόγους αυτο-άμυνας, αλλά επειδή ήταν εξοργισμένες, λόγω ζήλιας, υπό την επήρεια ναρκωτικών, αλκοόλ, λόγω ανάγκης για έλεγχο ή λόγο παρόρμησης Sommer (1994).
Έρευνα 24 περιπτώσεων των Jurik & Gregware, (1989), στην οποία γυναίκες σκότωσαν τους άνδρες συντρόφους τους, έδειξε ότι το θύμα ξεκίνησε χρήση φυσικής δύναμης σε ποσοστό 40% των περιπτώσεων, και ότι μόνο το 21 % ήταν απάντηση σε «προηγούμενη επίθεση» ή «απειλή για κακοποίηση/θάνατο».

Σεξουαλική κακοποίηση ανδρών
Συνηθισμένη προσέγγιση της σεξουαλικής κακοποίησης από μια γυναίκα είναι να εκμεταλλευτεί περιπτώσεις όπως , μέθης του άνδρα. Επίσης, οι γυναίκες είναι πιο πιθανόν να χρησιμοποιήσουν ψυχολογική πίεση όπως λεκτική παράκληση και επιχειρήματα, συναισθηματικό εκβιασμό, και παραπλάνηση (Struckman-Johnson, 1998).
Οι άνδρες δεν αναφέρουν συνήθως το περιστατικό στην αστυνομία
και είναι απίθανο να αναζητήσουν ψυχολογική υποστήριξη ή θεραπεία για τα επακόλουθα συναισθηματικά προβλήματα.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΄Η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Κ.Ε.Θ.Ι στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού τον Απρίλιο του 2005 έδειξε ότι το 69,6% των υποθέσεων διέπραξαν ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και έχοντας την προσχεδιάσει.
Έρευνα του Mann (1990), μελέτης των καταστάσεων σχετικά με τις ανθρωποκτονίες συντρόφων από γυναίκες δείχνει ότι πολλές από τις γυναίκες που δολοφονούν τους συντρόφους τους είναι παρορμητικές, βίαιες και έχουν ιστορικό εγκληματικότητας.
Από τα 495 ζευγάρια στην National Family Violence Survey το έτος 1985 ο άνδρας σύντροφος ήταν ο μόνος βίαιος σε ποσοστό 25.9 των περιπτώσεων και η γυναίκα σύντροφος ήταν η μόνη βίαιη σε ποσοστό 25.5 των περιπτώσεων. Έτσι, η ελάχιστη εκτίμηση της βίας εκ των γυναικών που δεν θεωρείται αυτό-άμυνα, είναι 25 τοις εκατό.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
Συγκεκριμένοι τρόποι ζωής (εξάρτηση από αλκοόλ και άλλες ουσίες) ευνοούν την άσκηση και την αποδοχή της συναισθηματικής κακοποίησης ενώ ορισμένοι άλλοι (κουλτούρα και παραδοσιακή διασκέδαση) δρουν προστατευτικά αποτρέποντας την εμφάνιση της (Τζαμαλούκα και συν, 2006)
Στην έρευνα μας ένα ποσοστό της τάξεως του 10, 3% δηλώνει ότι ασκεί συχνά ή πολύ συχνά περιορισμό της προσωπικής ζωής του συντρόφου του. Επιπλέον ένα ποσοστό της τάξεως του 13,7% αναφέρει πως ασκεί στην ίδια συχνότητα έλεγχο των συναντήσεων, συναναστροφών, συζητήσεων και πράξεων των συντρόφων του.
Στην παρούσα μελέτη υπάρχει αρκετά σημαντική θετική σχέση μεταξύ της άσκηση ψυχολογικής βίας και των ετών σπουδών( Β = 0,166 και p = 0,082 σε επίπεδο σημαντικότητας 10%). Επομένως γυναίκες με που παρουσιάζουν πολλά έτη σπουδών (υψηλό μορφωτικό επίπεδο, είναι πολύ πιο πιθανό να αναφέρουν ότι ασκούν ψυχολογική Βία.
Υπάρχει σημαντική αρνητική σχέση μεταξύ της άσκησης ψυχολογικής βίας και του παράγοντα Culture/ intellectualism ( Β = -0,215 και p = 0,000 σε επίπεδο σημαντικότητας 10%). Επομένως γυναίκες με που δεν υιοθετούν στυλ ζωής που να στηρίζεται στην κουλτούρα, είναι πολύ πιο πιθανό να αναφέρουν ότι ασκούν ψυχολογική Βία.
Υπάρχει σημαντική θετική σχέση μεταξύ της υποδοχής ψυχολογικής βίας και των παιδικών εμπειριών ενδοοικογενειακής Βίας ( Β = 1,647 και p = 0,000). Επομένως γυναίκες που βίωσαν παιδική ενδοοικογενειακή Βία είναι πολύ πιθανόν να αναφέρουν ότι ασκούν ψυχολογική Βία.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
«Το 43% δείγματος 318 ανδρών ανέφερε ότι έχει τουλάχιστον μια εξαναγκαστική σεξουαλική εμπειρία με μια γυναίκα από την ηλικία των 16 ετών» (Anderson and Struckman-Johnson, 1998).
Στη παρούσα έρευνα σημαντικό ποσοστό (17,5%) δηλώνει ότι δέχεται από συχνά έως πολύ συχνά διακοπή ύπνου για σεξ ενώ μόλις το 13,2 % αυτών ασκεί την πράξη αυτή.
Στην έρευνά μας βασική σημείωση αποτελεί η σημαντική κάθε φορά συσχέτιση άσκησης μιας μορφής βίας (π.χ σωματικής ) με τις άλλες δυο μορφές (ψυχολογική , σεξουαλική), (πίνακας 8, 9, 10 ). Συμφώνα με το επίπεδο σημαντικότητάς μας (10%) μπορούμε να αναφέρουμε πως οι γυναίκες όπου ασκούν σωματική βία παράλληλα ασκούν και σεξουαλική βία άλλα και ψυχολογική επιθετικότητα και αντίστροφα.

Πίνακας 7
Συσχέτιση της αυτοεκτίμησης με την Υποδοχή και την Άσκηση των τριών μορφών Βίας.

Spearman’s rho Αυτοεκτίμηση
r p - value
Υποδοχή Σωματικής Βίας -,195** ,005
Άσκηση Σωματικής Βίας -,147* ,036
Υποδοχή Σεξουαλικής Βίας -,205** ,003
Άσκηση Σεξουαλικής Βίας -,288** ,000
Υποδοχή Ψυχολογικής Βίας -,298** ,000
Άσκηση Ψυχολογικής Βίας -,323** ,000

ΜΕΙΩΣΗ της αυτοεκτίμησης του ατόμου = ΑΥΞΗΣΗ της πιθανότητας του να παρατηρηθεί υποδοχή ή άσκηση σεξουαλικής βίας και υποδοχή ή άσκηση ψυχολογικής επιθετικότητας και σωματικής βίας αντίστοιχα.

Πίνακας Κατανομής συμμετεχόντων ως προς την εμπλοκή
τους στις πράξεις Σωματικής Βίας (Πίνακας 2)
Μόνο το 2,5 % δηλώνει ότι ασκεί τέτοιου είδους πράξεις σωματικής βίας συχνά ή πολύ συχνά (χαστούκισμα, μαλλιοτράβηγμα, δάγκωμα, κλωτσιά), ενώ παράλληλα το 97,5% δηλώνει ότι σπάνια ή πότε δεν ασκεί αυτού του είδους τις πράξεις.
υπάρχει αρκετά σημαντική θετική συσχέτιση (πίνακας 8) μεταξύ των παιδικών εμπειριών οικογενειακής Βίας και της άσκησης σωματικής Βίας σε επίπεδο σημαντικότητας 10%. (Β = 0.166 και p = 0,055). Επομένως γυναίκες που βιώσαν ενδο-οικογενειακή βία κατά τα παιδικά τους χρόνια είναι περισσότερο πιθανό να αναφέρουν ότι ασκούν σωματική βία.

Κατανομή συμμετεχόντων ως προς την εμπλοκή
τους στις πράξεις Ψυχολογικής Επιθετικότητας (Πίνακας 4)
Στην έρευνα μας ένα ποσοστό της τάξεως του 10, 3% δηλώνει ότι ασκεί συχνά ή πολύ συχνά περιορισμό της προσωπικής ζωής του συντρόφου του. Επιπλέον ένα ποσοστό της τάξεως του 13,7% αναφέρει πως ασκεί στην ίδια συχνότητα έλεγχο των συναντήσεων, συναναστροφών, συζητήσεων και πράξεων των συντρόφων του.
Το 21% δηλώνει ότι συχνά ή πολύ συχνά αποδίδει ευθύνες , κατηγορίες και ενοχές στους συντρόφους τους(πίνακας 4) και μόλις το 11,7% δηλώνει ότι εξαπολύει απειλές για συναισθηματική και φυσική κακοποίηση.
Στην έρευνα μας (πίνακας 10), παρουσιάζεται σημαντική αρνητική σχέση μεταξύ της άσκησης ψυχολογικής επιθετικότητας και του παράγοντα Culture/ intellectualism ( Β = -0,215 και p = 0,000 σε επίπεδο σημαντικότητας 10%). Επομένως γυναίκες που δεν υιοθετούν στυλ ζωής που να στηρίζεται στην κουλτούρα, είναι πολύ πιο πιθανό να αναφέρουν ότι ασκούν ψυχολογική Βία.

Κατανομή συμμετεχόντων ως προς την εμπλοκή
τους στις πράξεις Σεξουαλικής Βίας (Πίνακας 3)
Σημαντικό ποσοστό δηλώνει ότι κατά 17,5% δέχεται από συχνά έως πολύ συχνά διακοπή ύπνου για σεξ ενώ13,2 % αυτών ασκεί την πράξη αυτή.
Στα πλαίσια της σεξουαλικής βίας παρουσιάστηκε σημαντική θετική σχέση (πίνακας 9) με τον παράγοντα Culture/ intellectualism ( Β = 0,052 και p = 0,024), όπου προκύπτει πως γυναίκες που υιοθετούν στυλ ζωής που στηρίζεται στην κουλτούρα είναι πολύ πιο πιθανόν να αναφέρουν ότι ασκούν σεξουαλική Βία.
Στην έρευνά μας βασική σημείωση αποτελεί η σημαντική κάθε φορά συσχέτιση άσκησης μιας μορφής βίας (π.χ σωματικής ) με τις άλλες δυο μορφές (ψυχολογική , σεξουαλική), (πίνακας 8, 9, 10 ). Συμφώνα με το επίπεδο σημαντικότητάς μας (10%) μπορούμε να αναφέρουμε πως οι γυναίκες όπου ασκούν σεξουαλική βία παράλληλα ασκούν και σωματική βία άλλα και ψυχολογική επιθετικότητα.

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΡΕΥΝΑ
Μελέτη παραμέτρων όπως είναι οι στάσεις και οι αντιλήψεις του πληθυσμού πάνω στο θέμα συντροφικής βίας.
Εξέταση του κινήτρου και των καταστάσεων κάτω από τις οποίες υφίσταται συντροφική βία.
Διασταύρωση των στοιχείων που λαμβάνονται από θύτη και θύμα και του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
Απαιτείται μια διεπιστημονική προσέγγιση των επαγγελματιών και όχι μια μορφή μεμονωμένης κι εξειδικευμένης υποστήριξης.
Κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και γενικότερα επαγγέλματα της πρόνοιας χρειάζεται να συνεργαστούν, να εξετάσουν το φαινόμενο σφαιρικά.
Η αντιμετώπιση να αφορά όλα τα μέλη της οικογένειας και όχι μόνο το κακοποιημένο άτομο.
Ανάπτυξη δικτύων υπηρεσιών που να απευθύνονται στις ανάγκες των ανδρών θυμάτων .
Ανάπτυξη προγραμμάτων για περαιτέρω διερεύνηση, ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών αλλά και του κοινού σε θέματα βίας στην οικογένεια .

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η παρούσα εργασία είναι μια ακόμη προσπάθεια να αποδείξει ότι στην ενδο-οικογενειακή βία περιλαμβάνεται και η κακοποίηση των ανδρών. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι ενώ αποτελεί γεγονός αυτό το φαινόμενο, δυσκολεύεται να εκφραστεί για διάφορους λόγους.
Ίσως γιατί τα άτομα δεν είναι εξοικειωμένα στην ιδέα-είναι πιο συνηθισμένο να ακούει κανείς για γυναικεία κακοποίηση,
ίσως γιατί οι ίδιες οι γυναίκες δεν φαντάζονται ότι με τη συμπεριφορά τους ασκούν κάποιο από τα τρία είδη της οικογενειακής βίας στους συντρόφους τους.
μην ξεχνάμε ότι η συναισθηματική κακοποίηση είναι δύσκολο να εντοπιστεί καθώς δεν υπάρχουν εμφανή σημάδια.
Τέλος, ίσως είναι και ο «εγωισμός» των ανδρών που δεν τους επιτρέπει να παραδεχτούν ότι μπορεί να κακοποιούνται από μια γυναίκα.

Η κακοποίηση των ανδρών υπάρχει και πρέπει να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των ερευνητών στη χώρα μας. Εξάλλου μόνον εφόσον αναγνωρίσουμε μια κατάσταση μπορούμε να την ξεπεράσουμε.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Frodi, A., Macauley, J. and Thome, P.R. (1977) Are women always less aggressive than men? A review of the experimental literature. Psychological Bulletin, 84, 634-660.
_______ (1986), Child Custody Litigation: A Guide for Parents and Mental Health Professionals. Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc.

Child emotional security and interparental conflict / Patrick T. Davies ... [et al.] ; in collaboration with Katherine Shelton, Jennifer A. Rasi ; with commentary by Jennifer M. Jenkins. - Boston, Mass. : Blackwell, 2002. - 131 σ. ; 23 εκ.. - (Monographs of the Society for Research in Child Development ; 67 ; 3)

-Gardner, 1989, Οικογενειακή αξιολόγηση στις μεσολαβήσεις επιτήρησης παιδιών, διαιτησία και προσφυγή στο δικαστήριο

Η επίδραση του οικογενειακού πλαισίου στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού
http://dlib.libr.uoc.gr/Dienst/UI/2.0/Describe/ucr.psychology.dip/2004sousougeni?Language=Greek